منظومه غدیر | ابوالقاسم راجی بید آبادی اصفهانی، به کوشش عبدالحسین طالعی

http://al-athar.ir/ShowArticle.aspx?ID=1615

فضائل موسی بن جعفر علیهما السلام فی تاریخ بغداد للخطیب (ج13 ص29 الی 33 رفم: 6987 ):

 موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب ، أبو الحسن الهاشمی : یقال أنه ولد بالمدینة فی سنة ثمان وعشرین - وقیل سنة تسع وعشرین ومائة ، وأقدمه المهدی بغداد ، ثم رده إلى المدینة وأقام بها إلى أیام الرشید ، فقدم هارون منصرفا من عمرة شهر رمضان سنة تسع وسبعین ، فحمل موسى معه إلى بغداد وحبسه بها إلى أن توفى فی محبسه . أخبرنا الحسن بن أبی بکر ، أخبرنا الحسن بن محمد بن یحیى العلوی ، حدثنی جدی قال : کان موسى بن جعفر یدعی العبد الصالح من عبادته واجتهاده . روى أصحابنا أنه دخل مسجد رسول الله صلى الله علیه وسلم فسجد سجدة فی أول اللیل ، وسمع وهو یقول فی سجوده : عظیم الذنب عندی فلیحسن العفو عندک . یا أهل التقوى ویا أهل المغفرة . فجعل یرددها حتى أصبح ، وکان سخیا کریما ، وکان یبلغه عن الرجل أنه یؤذیه فیبعث إلیه بصرة فیها ألف دینار ، وکان یصر الصرر ثلاثمائة دینار ، وأربعمائة دینار ، ومائتی دینار ، ثم یقسمها بالمدینة . وکان مثل صرر موسى بن جعفر إذا جاءت الإنسان الصرة فقد استغنى .

ادامه مطلب...

زاد المعاد	ابن الجوزی
بستان المحدثین
منتهی الکلام
توضیح المشتبه فی شرح المشتبه فی الموتلف والمختلف
طبقات الشعراء	بدر الدین محمد بن ابراهیم ؟القاهری
ذیل التقیید لمعرفه رواه السنن والاسانید	تقی الدین محمد بن احمد الحسینی الفاسی؟
ذیل تاریخ حلب (الدر المنتخب)	القاضی عماد الدینابی الحسن علی بن محمد ؟ ابن الخطیب الناصریه
ذیل طبقات الحفاظ	تقی الدین محمد بن محمد بن ابی الخیر محمد بن محمد بن عبد الله بن فهد الهاشمی المکی
طبقات الشافعیه	القاضی قطب الدین محمد بن محمد الخیضری
ضوء الامع فی اعیان القرن التاسع	شمس الدین محمد بن عبد الرحمن السخاوی
حسن المحاضره فی اخبار المصر والقاهره	السیوطی
مدینه العلوم	ارنیقی
بستان المحدثین
مفتاح کنز درایه الروایه المجموع من درر المجلد المسموع
الاسانید	احمد بن محمد بن احمد بن علی النخلی
فتح الباری	ابن حجرالعسقلانی

التحفه العزیزیه(التحفه الاثنی عشریه)	عبد العزیز بن احمد العمری الفاروقی الدهلوی(1239)
مناقب ابن المغازلی
العمده	ابن البطریق
الانساب	السمعانی
تراجم الحفاظ	میرزا محمد بن معتمد خان بدخشانی
کشف الظنون	مصطفی بن عبد الله القسطنطنی، حاجی خلیفه
الصواعق المحرقه	ابن حجر الهیثمی
احسن الاخبار	ملا مبارک
جواهر العقدین	نور الدین علی السمهودی
براهین قاطعه (ترجمه صواعق محرقه)	کمال الدین الجهرمی
وسیله المال فی عد مناقب الال	احمد بن الفضل بن محمد باکثیر المکی الشافعی
نوافض الروافض	سید محمد برزخی
الصراط السوی فی مناقب ال النبی صلی الله علیه واله	سید محمود بن محمد بن علی الشیخانی

ایضاح لطافه المقال	؟فاضل رشید
غره الراشدین	؟فاضل رشید
ازاله الغین
طرق حدیث غدیر	ابن عقده
اقبال الاعمال	سید بن طاووس
تاریخ بغداد	الخطیب البغدادی
الطرائف	سید بن طاووس
منهاج السنه	ابن تیمیه
معجم مختص	شمس الدین الذهبی
طبقات الحفاظ	شمس الدین الذهبی
فوات الوفیات	صلاح الدین محمد بن شاکر
تتمه المختصر فی اخبار البشر	عمر بن مظفر بن عمر بن محمد بن ابی الفوارس الوردی المصری الشافعی
درر کامنه فی اعیان المائه الثامنه	ابن حجر العسقلانی
تاریخ	الشیخ بدر الدین محمد بن احمد العینی الحنفی
طبقات الحفاظ	السیوطی
الوافی بالوفیات	الصفدی
رساله واسطی	یوسف ین یحیی بن ابی الفتح بن منصور الواسطی النحوی

از مصنفات جناب المفتی العلامه در علم کلام کتاب تشیید المطاعن و کشف الضغائن است در رد باب هشتم تحفه اثنی عشریه شاه عبد العزیز دهلوی و آن کتابی است نهایت مبسوط در دو مجلد کبیر که مثل آن در حسن بیان و رشاقت و لطف تقربر و متانت تحریر و استیعاب اقوال و ضیط احوال رجال و افحام معاندین و قطع لسان جاهدین و استیصال شبهات مخالفین... از سابق الزمان تا این اوان از تصانیف احدی از اعلام و افاضل عالی مقام به ظهور نرسیده.
وفات وی در سال 1260 در لکنهو هند واقع شد.

نقل از کتاب: نجوم السماء فی تراجم العلماء (نوشته: محمد علی آزاد کشمیری متوفای 1286 قمری)، ص449

آیة الله حاج آقا موسا شبیری زنجانی نقل فرمودند:
 تقریب بین مذاهب دو نوع است: یکى ممدوح و دیگرى مذموم
تقریبى که مرحوم آشیخ محمد تقى قمى در مصر شروع کرد، ممدوح بود و هیچ مشکلى نداشت. او مى‏گفت که شیعه و سنّى مشترکاتى دارند ولى به علّت تبلیغات مسموم، دو طرف یکدیگر را نمى‏شناسند. اگر طرفین همدیگر را درست بشناسند، بسیارى از اختلافات از بین مى‏رود. در بین اهل سنّت تبلیغ کرده‏اند که شیعه على اللّهى است یا پس از نمازها «خانَ الأمین» مى‏گویند و از این قبیل مطالب نادرست به شیعه نسبت مى‏دهند یکى از عواملى که مانع شناخت صحیح اهل سنّت نسبت به شیعه است، عدم دسترسى آنها به کتب شیعه است. ما مى‏توانیم در این جهت با آنها احتجاج کنیم چون کتابهاى اهل سنّت در کتابخانه‏هاى ما وجود دارد و قابل دسترسى است و ممنوع نیست، ولى کتابهاى شیعه در کشورهاى سنّى نشین ممنوع است و مرحوم آشیخ محمد تقى تقریب را مطرح کرد تا جهات مشترک معلوم شود و طرفین همدیگر را بشناسند. البتّه سنّى‏ها متعصّب ابتدا با این حرکت ایشان موافق نبودند و شاید در اواخر نیز با این اقدام موافق نبودند. شیخ محمد تقى مى‏گفت: قبل از این که مسأله تقریب را مطرح کنیم، آنها نام من را با القاب مى‏نوشتند، ولى بعد از مطرح مسأله تقریب آنها مى‏گفتند: «چرا آنها در اینجا (مصر) تقریب را مطرح مى‏کنند؟ بروند در ایران این را عنوان کنند!» سپس کم کم القاب من کم شد تا این که منحصر شد به اسم من یعنى «محمّد تقى» و کار به جایى رسید که مى‏نوشتند: «تقى من التقیّه»! یعنى اسم مرا از مادّه تقیّه مشتق مى‏دانستند نه از مادّه تقوا.
این تقریب را آقاى بروجردى هم ترویج مى‏کرد. ابتدا آشیخ محمد تقى از طرف شاه براى تقریب به مصر رفت ولى بعداً به آقاى بروجردى متّصل شد و از طرف ایشان مسؤول دارالتقریب شد. اقدامات آنها سبب شد که شلتوت فتوا بدهد که عمل بر طبق مذهب جفرى علیه‏السلام در محاکم قضایى اشکال ندارد. این فتوا در محیط سنّى‏ها خیلى مهمّ بود.
امّا تقریبى که مذموم است تقریبى است که نادرشاه شروع کرد. وى مى‏گفت: ایران در اصول سنّى باشد ولى در فروع چون عادت کرده‏اند بر طبق احکام امام صادق علیه‏السلام عمل کنند، مانعى ندارد که بر طبق مذهب جعفرى باشند. بعضى از علماى شیعه از روى تقیّه، تقریب نادر را امضا کردند، چون نادر آنها را مى‏کشت. بعضى‏ها هم مخالفت کردند و کشته شدند.

این قضیه را آیة الله حاج آقا موسا شبیری زنجانی  دامت برکاته نقل فرمودند که خیلی برای اهلش قابل تأمل است:
محقّق کرکى دو بار به ایران آمده است[1]
یک بار در زمان شاه اسماعیل و یک بار هم در زمان شاه طهماسب به ایران آمد و مدّتى ماند.
گمان مى‏کنم درزمان شاه اسماعیل به هرات رفته بود. در آن موقع شاه اسماعیل در هرات بود. قضیه‏اى پیش مى‏آید که سبب مى‏شود از شاه اسماعیل احتراز کند: نوه ملاّ سعد تفتازانى ـ صاحب کتاب مطوّل ـ در هرات مرجع مهمّ و شیخ الاسلام سنّى‏ها بود. بعد از این که شاه اسماعیل هرات را فتح مى‏کند، دستور مى‏دهد که در حضور شاه اسماعیل علماء شیعه و علماء سنّى بحث کنند. یکى از مناظراتى که در حضور شاه اسماعیل برگزار شد، مناظره نوه ملاّ سعد بود که متعصّب بود و برخوردش با طرف مقابل خوب نبود. شاه اسماعیل دستور مى‏دهد او را بکشند. کمى بعد از آن محقّق کرکى وارد هرات مى‏شود و از آن قضیه مطّلع مى‏شود و مى‏گوید: شما کار درستى نکردید. من مى‏توانستم با براهین عقلیه و نقلیه او را قانع کنم و اگر او شیعه مى‏شد، همه هرات شیعه مى‏شدند. شما جلو ترویج دین را گرفتید[2] (محرّم 1430) 

ادامه مطلب...

شیخ صدوق در کتاب «عیون أخبار الرضا ع» (ج‏2، ص: 689 حدیث 3) نقل می کند:

 ابو نصر احمد بن حسن ضبّى- که من کسى را از او ناصبى‏تر ندیده بودم، و از شدّت دشمنیش با اهل بیت در صلوات میگفت: «اللّهمّ صلّ على محمّد » و بر آل آن حضرت صلوات نمى‏فرستاد- گوید: شنیدم ابو بکر حمّامى فرّاء که از محدّثین آن سرزمین است در «سکّة الحرب»- که نام محلّى است در نیشابور- میگفت: از بعض مردم نزد من مالى بودیعه بود، و من آن را در زمین پنهان کردم، و بعد موضع آن را فراموش کردم، و متحیّر شدم چه کنم، و صاحب آن ودیعه مرا ببردن مال متّهم ساخت، با کمال اندوه و غم از منزل بیرون آمدم و حیران ماندم که چه بایدم کرد، در آن حال جماعتى دیدم که بسوى مزار علىّ بن موسى الرّضا علیه السّلام میروند و قصد زیارت آن حضرت را دارند و من با ایشان رهسپار شدم و بمشهد آمده زیارت کردم و دعا کردم که خداوند عزّ و جلّ محلّ ودیعه مزبور را بمن یاد آورد، در آنجا شبى در خواب دیدم مثل اینکه کسى آمد و بمن گفت: ودیعه را در فلان موضع دفن کردى، من بصاحب ودیعه‏ مراجعه کرده گفتم: مال تو در فلان مکان است و آنجا که در خواب بمن گفته بودند بدو نشان دادم در حالى که خود چندان بخوابم عقیده نداشتم، وى بدان جا رفت و زمین را حفر کرده و مال ودیعه را با همان مهرى که خود بر آن زده بود یافت، و از آن پس ماجرا را در مجالس نقل میکرد و مردم را بزیارت آن قبر که بر ساکنش درود و سلام باد تشویق مینمود.

نیمه شوال:
در روز نیمه ماه شوال سال سوم هجری حمزه سید الشهداء (ع) در غزوه احد به شهادت رسید. بعضى گفته‏اند که روز پنج شنبه پنجم شوال، قریش به احد رسیدند و جنگ در روز شنبه (هفتم شوال) واقع شد.
  [رک: منتهى الآمال فى تواریخ النبى و الآل علیهم السلام(فارسى)، ج‏1، ص: 168]