شکوائیه ای از میرحامدحسین هندی (در سفرنامه مکه و مدینه)

میر حامد حسین در سفرنامه مکه و مدینه چنین نوشته:

1. شب هنگام بار دیگر برای زیارت به سوی حرم مطهر شتافتم . به نیابت از دوستان و خویشان ، زیارتنامه خواندم ؛ در اثنای زیارت قبر حضرت زهرا ـ س ـ حال گریه و زاری عجیبی بر من عارض شده بود که ناگاه مردکی از مخالفان ، از زیارت منعم نمود و گریه ام را قطع کرد ؛ از نامبالاتی اهل عدوان به شدّت افسرده شدم.

  ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب...

علاّمه میر حامد حسین هندی رحمه الله عصر روز جمعه 22 جمادی الاُولی سال 1282 هـ . ق . شهر لکهنو را به همراهی برادرش سید اعجاز حسین ترک نموده و با دلیجان و کالسکه های پُستی به سوی بمبئی و بندرگاهِ آن شهر طی طریق می کند تا از راه دریا راهی جدّه شود .

وی در دو مرحله ، سر به کتابفروشی های شهر بمبئی ، که در آن زمان رونق داشته ، می زند و از کتابهای چاپ شده آن دیار دیدن می کند و از گرانی کتاب نیز سخن به میان می آورد.

ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب...

نگاهی به سفرنامه علامه میرحامد حسین هندی

أسفار الانوار نام سفرنامه علاّمه میر حامد حسین هندی رحمه الله است که به عربی نگاشته شده است .

میر حامد حسین در أسفارالأنوار از سفری گزارش کرده که در سال 1282 هجری قمری به همراهی برادرش ، سید اعجاز حسین هندی انجام داده است . آن دو ، سفر خود را از وطنشان شهر لکهنو در هندوستان آغاز نموده ، پس از رسیدن به شهر بمبئی ، از راه دریا و بوسیله کشتی رهسپار جده می شوند و پس از انجام عمره مفرده ، مکه مکرمه را به قصد زیارت مدینه منوّره ترک می کنند ، سپس جهت انجام فریضه حج از مسجد شجره به احرام عمره تمتع مُحرم می شوند . وی سرانجام سفرنامه را با گزارش سفر به عراق و زیارت عتبات عالیات به پایان می رساند.

ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب ادامه مطلب...

نگاهی به کتاب تحفه اثنی عشریه[1]

 یکى از چند کتابى که در اوایل سده سیزدهم هجرى در نقد و ردّ آراء و باورهاى شیعى نگاشته شد و بعدها از پُرآوازه‏ترین آثار این زمینه در شبه قارّه به‏شمار آمد، کتاب تحفه اثنا عشریّه تراویده قلمِ مولوى عبدالعزیز بن شاه ولىّ اللّه‏ دهلوى، ملقّب به سِراج الهند، از بنامان آن سامان است.

وى که تبارش با سى و یک پشت به خلیفه دوم عمر بن الخطّاب مى‏رسد، در سال 1159ق به دنیا آمد[2].

بیشترینه آموزه‏هاى خود را که عبارت از دانشهاى دینى متداول در آن زمان بود از پدرش فرا گرفت. از این‏رو مى‏توان گفت که تعصّب و ستیهیدن با حقیقت را از پدرش به میراث گرفته است.

وى افزون بر بهره‏ورى اندکى از قریحه سخن‏سرایى، مهارتهایى هم در تیراندازى و اسب‏دوانى و خُنیاگرى داشت.

نامبُردارترین آثارِ قلمى او عبارت‏اند از:

ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب...

شناسایى اجزاى عبَقات الأنوار[1]

همان‏طور که سخن رفت، کتاب پُر اَرج عَبقات الأنوار تصنیف امام سیّد حامد حسین هندى در نقض و ردّ باب هفتم تحفه در زمینه ادلّه امامیّه بر امامت امیر مؤمنان على علیه‏السلام به قلم آمده است.

این باب در دو مَنهج ساخته شده:

نخست: آیاتى که شیعه با آنها بر امامت حضرت امیر علیه‏السلام استناد مى‏کند. دهلوى در این بخش به شش آیه بسنده کرده است.

دوم: احادیث دوازده‏گانه‏اى که شیعه در راستاى اثباتِ ولایت و امامت روایت مى‏کند.

دهلوى با گمانى نادرستْ ادلّه قرآنى و روایى شیعه را منحصر در این شش آیه و دوازده حدیثِ شریف دانسته، و به اِشکال تراشى و خرده‏گیرى بر ادلّه و اَسانید آنها پرداخته است.

در برابر نیز امام حامد حسین حرف به حرفِ مدّعیات دهلوى را با براهین استوار و مُستند نقض کرده، و براى هر آیه و حدیث یک یا دو دفتر عبقات را ویژه ساخته است.

البتّه این تلاش گسترده و پُر مایه حامد حسین یکتا نتیجه حیاتِ با برکتِ شصت و اندى ساله‏اش نیست؛ زیرا وى افزون بر مجموعه دایرة المعارف گونه عبقات، آثار سترگ دیگرى در زمینه‏هاى حدیث، فقه، رجال، ادب و دانشِ کلام قلم زده که از میان آنها مى‏توان به تصنیف گرانبار استِقْصاء الإفْحام و استیفاء الانتقام در ردِّ مُنتهى الکلام در ده مجلّد، و کتاب إفحام أهل المَیْن فى الردّ على إزالَة الغَیْن در چند دفتر اشاره نمود.

امام حامد حسین عَبقات را در دو منهج به همان نَمَط باب هفتم از تحفه ساخته است:

ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب/ ادامه مطلب...